Liu Cixin – Death’s End

Releasedate: 2010
Gekocht: Donner Boekhandel, Coolsingel 129, Rotterdam
Met The three body problem-serie introduceert Liu Cixin een nieuw soort science fiction. Death’s end is deel drie van deze triologie.

Deze serie is uniek in zijn grandioze schaal van vertellen en de sterke wetenschappelijke fundering. De vertelling overstijgt landsgrenzen, planeten, politieke ideologieën, eeuwen en betreft allerlei wetenschappelijke stromingen zoals nanotechnologie, astrofysica, ruimtevaart maar ook filosofie. Het is geniaal zoals Liu Cixin vanuit deze wetenschappelijke basis een duister maar zeer realistisch scifi-verhaal weet neer te zetten.

(Fanart by Ambrozewicz)

De serie staat bekend als hard scifi. Toch weet Liu Cixin dit toegankelijk te brengen. De wijze waarop hij wetenschappelijke inzichten gebruikt als middel voor de vertelling doet mij denken aan Arthur C. Clarke’s 2001: A space oddyssey. De complexiteit van de wetenschap heeft mij nooit gehinderd in het volgen van de vertelling, eerder schepte het een volledig decor ten behoeve van de vertelling.

Het verhaal dient echt als voertuig om met allerlei existentiële levensvragen te spelen. Hoe reageert de mensheid op een dreigende alien-invasie? Wat doet het naderende einde van de wereld met ons? Hoe sta je in het leven als je deze voor een eeuw kunt pauzeren? (Via hibernation) Hoe gaat een individu om met de grote verantwoordelijkheid om de aarde te redden? (Het Wallfacer-project)

Wat het spelen met deze vragen leuk maakt is dat Liu je hierbij voorziet van een zeer volledige wereld waarin werkelijk aan alles is gedacht. Zoals er verdeeldheid onstaat in samenlevingen, hoe grote politieke organen zoals de VN hierop reageren maar ook vooral zijn adembenemende beschrijvingen van onze wereld in de toekomst.

Deel één vertelde het verhaal van Ye Wenjie, een wetenschapper die haar vertrouwen in de mensheid is verloren. Via een geheim radiostation slingerde zij een boodschap ver de ruimte in en verraadde daarmee moedwillig de locatie van de aarde. Het gevolg is een dreigende alien-invasie over 400 jaar.

Deel twee vertelt het verhaal over wat deze dreigende invasie met de mensheid doet en hoe deze zich hierop voorbereid. De voorbereiding wordt bemoeilijkt door de sophons, subatomische deeltjes welke vooruit zijn gestuurt door Trisolaris. De deeltjes zijn overal en veraden de voorbereiding van de mens op de invasie. Omdat alleen de menselijke geest verborgen blijft van de sophons worden er willekeurig vier beleidsmakers aangewezen onder de naam: The Wallfacer project. De Wallfacers hoeven bij niemand verantwoording af te leggen voor hun plannen en hebben alle middelen tot hun beschikking.

Slechts twee Wallfacers blijven overeind onder de grote druk van verwachtingen en verantwoordelijkheid. Het verhaal gaat vooral over Wallfacer Liu Ji. Ogenschijnlijk een eenvoudige astronoom en socioloog die Trisolaris om onbekende reden om wilt brengen.

Het verhaal roept prangende vragen op waar je echt het antwoord op wilt weten. Wat is de rol van Liu Ji in de bestrijding van Trisolaris? Is hij gevaarlijker dan hij zelf weet? Heeft de mensheid de dreigende invasie goed genoeg ingeschat? Of zijn we misschien hoogmoedig?

Score
Deus ex-machina	2 (Laag = goed)
Worldbuilding	5
Personages	4
Oordeel	4,0

Kortom
Een epische nieuwe stijl scifi-vertelling die eeuwen, landen en planeten overstijgt, waarin de mensheid zich op eigenwijze voorbereid op een dreigende alieninvasie. Een vertelling in een zeer volledig uitgewerkte scifi-wereld, beschouwt door de ogen van verschillende fascinerende personages.

Plusjes
+ Liu Cixin bewijst heer en meester te zijn in worldbuilding. Van ernstig aangelegen VN-overleggen tot onze wereld in de toekomst, alles heeft hij tot in klein detail uitgedacht en klopt.

+ De personages van Liu zijn uitgesproken en handelen consequent en passend bij hun karakter. Hierdoor onstaat een zeer geloofwaardig personagegedreven vertelling.

Minnetjes
– Soms leest het boek als een zoekende gedachtegang van de schrijver, alsof hij ter plekke op plotwendingen komt. Deze plotwendingen zijn daardoor zwak ingebed in het verhaal en voelen daardoor plotseling of onlogisch.

– Na het epische eerste contact met Trisolaris zakt de spanningsboog in. Het verhaal roept weinig nieuwe vragen op. Dit leest als een epiloog waarin Liu nog teveel eindjes aan elkaar wilt knopen. Er is hier veel sprake van onlogisch uitleggen i.p.v. laten zien. Voor de lezer is er in dit epiloog zelf weinig te ontdekken.